Osobowość Yorków

Ju12

Teriery były selekcjonowane pod kątem wykształcenia w nich nieprzeciętnej odwagi pozwalającej na osaczenie w norze zwierząt umiejących się bronić (szczególnie lisów i borsuków). W konsekwencji wyhodowano psy odważne, dynamiczne, wręcz gwałtowne i niezależne, a nawet uparte. W Anglii są nazywane żartobliwie ,,terrorystami” i dotyczy to również yorka. Jest on dobrze znany ze skłonności do stawiania czoła dużym psom. Nie waha się przed prowokacją i denerwującym paradowaniem im przed nosem, do czasu aż stracą cierpliwość. Manewr bywa czasem niebezpieczny, lecz w większości wypadków duży podąża w swoją stronę. Kiedy york mieszka pod jednym dachem ze swymi pobratymcami (na ogół znacznie większymi), nie rzadko on właśnie bywa szefem.Wszystkim terierom wspólny jest dobry humor i potrzeba ruchu. Mieszkanie z nimi nie jest monotonne. York ma wypróbowane sposoby, by przypominać panu o swojej obecności, a gdy przypadkiem się nudzi, wiedzą o tym wszyscy sąsiedzi, bo nie oszczędza swego głosu. Przypominam, że nie należy mylić tego dynamizmu z wyjątkową nerwowością niektórych terierów myśliwskich skazanych na bezczynność i miejski tryb życia. York nie jest aż tak gorliwy. Za to umie wymuszać zainteresowanie. Bo pan, wedle Jego Wysokości, powinien byś stale do jego dyspozycji i pobłażać wszelkim jego kaprysom. Można w tym miejscu zadać sobie pytanie, dlaczego kynolodzy i hodowcy przywiązują taką wagę do utrwalenia w yorku charakterystycznych cech teriera, zamiast skłaniać się ku wyhodowaniu psa łatwiejszego do kierowania i spokojniejszego. Być może wychodzą z założenia, że nie ma to jak zabawny piesek z charakterem.